WEEK 8: 03/06 - 09/06, 2019

WEEK 8

Week 8 was weer niet zo interessant, zelfs het weekend niet. Dus ga ik jullie wat anders vertellen. 

Toen ik hoorde dat ik naar Spanje mocht op stage was ik zo blij en excited! Maar alles moest wel snel snel gebeuren, want binnen een week had ik een bedrijf én een vlucht. Wat een avontuur, daar kunnen we het allemaal over eens zijn. Het was een chaos, niet alleen het geregel, maar ook in m'n hoofd. Alles gebeurde op hetzelfde moment. Ik zag deze stage eerlijk gezegd een beetje als een ontsnapping van m'n leven thuis. Echter, dingen kun je natuurlijk niet ontvluchten, daar ben ik ook achter gekomen. 
De eerste paar weken waren lastig, ik moest me aanpassen aan een totaal nieuw leven, eentje die ik nog nooit had geleefd. Hoe moet je op jezelf wonen, in een land waar je de taal niet spreekt, zonder vrienden en familie? Ik heb mezelf best snel aangepast, al zeg ik het zelf. In totaal heb ik één mega mental breakdown gehad (na m'n rijst faal), maar ook toen had ik niet het idee van 'ik ga naar huis'. Opgeven is geen optie. 

Nu, na 8 weken, kan ik met volle overtuiging zeggen dat het een stuk rustiger is in m'n hoofd. Tuurlijk blijf ik altijd nadenken en me zorgen maken over dingen waar ik geen controle over heb, want dit is nog steeds wel een beetje m'n nature. Maar ik probeer het steeds meer los te laten, sommige dingen kan je nou eenmaal niet controleren of sturen. 

Wie had gedacht dat Bryanne rust zou krijgen in d'r hoofd als ze op zichzelf ging wonen, in Valencia? Het wassen en ophangen van kleren en het afwassen van pannen en borden werkt blijkbaar heel rustgevend op me. En nee, dit betekent niet dat ik het thuis ook ga doen, want leuk is nog steeds anders. Misschien als ik m'n hoofd wil leeg maken ;). 

Maar nu het einde in zicht is, over 3 weken ben ik gewoon al 2 dagen thuis (!!), kijk ik ontzettend uit naar thuis zijn, voor even dan. Ik ga proberen niet te huilen als ik papa en mama weer zie, maar kan niks beloven ;). En ja, ik ga het zeker missen in Valencia, I fell in love with the city. Ik heb mezelf voorgenomen elk jaar een weekendje naar Valencia te gaan, m'n nieuwe (tweede) thuishaven. (Als het kan natuurlijk)

Ohja, je hebt altijd een geur die je aan thuis doet denken, hier kwam ik erachter dat de geur van regen je direct aan Nederland doet denken, het was heerlijk om te ruiken, hoe raar dat ook klinkt. De geur die me voor altijd aan Valencia zal blijven doen denken is chloor. Ik hoor jullie denken 'Bryanne, chloor?'. Ja, chloor, in het water in Valencia zit veel meer chloor dan in ons water, dus als ik hier onder de douche stap en het chloor water ruik voel ik me gelijk weer thuis. Tuurlijk heeft mijn liefde voor Valencia ook te maken met de Spaanse zon, ik denk dat het een stuk minder leuk is in december, maar ik heb hier 2,5 maand in de zomer mogen wonen. Lucky me. 

Ik ben nu al ontzettend trots op mezelf dat ik dit geflikt heb. Ik kan zeggen dat ik op m'n 18e alleen op vakantie naar Italië ben geweest en op m'n 19e gewoond heb in Spanje voor 2,5 maand. En dat ik op m'n 19e natuurlijk ook nog 5 maanden ga studeren in Colombia. Wie kan dat nou zeggen? 

Sommige dagen gaan natuurlijk altijd beter dan andere, maar ik heb geleerd dat ik veel meer aan kan dan dat ik dacht. Zoals mijn lieve tante zei: volgens mij is jouw comfortzone tegenwoordig heeeeel groot. En ik sluit me daarbij aan. 

Ondanks dat het nog niet is afgelopen en m'n week niet zo interessant was, hoop ik dat jullie dit ook een mooi/leuk verhaal vonden. Ik heb in ieder geval mijn hart gelucht aan degene die dit lezen. 

Ik hou van jullie en zie jullie over 3 weekjes weer <3 !